Πάει καιρός από τότε που κάθισα και έγραψα κάτι, όχι ότι το ξέχασα, αλλά σκέφτομαι, επεξεργάζομαι και σημειώνω κάποιες σκέψεις που πιστεύω ότι θα βοηθήσουν πολλούς καθώς προχωράμε στην προσπάθεια να βοηθήσουμε γυναίκες σε όλη την πόλη της Αθήνας.
Πέρασα ώρες και ώρες μαθαίνοντας, κλαίγοντας από τον πόνο και την πληγή εκείνου που είχε συμβεί, προσπαθώντας να βγάλω νόημα από όλα αυτά. Εκείνες τις μέρες τις πέρασα στο μικρό μου διαμέρισμα, σε μια γειτονιά των νοτίων προαστίων της Αθήνας. Περνούσα μέρες χωρίς να φύγω από το διαμέρισμά μου, εκτός από το να πάω στο μπακάλικο ή στην εκκλησία γιατί τότε ο πόνος ήταν πολύς για μένα. Μπήκα στο ρυθμό της ύφανσης και άρχισα να το αγαπώ και να το απολαμβάνω και υπήρχαν μέρες που δεν μπορούσα να σταματήσω, ούτε για να φάω. Το ταξίδι στην ύφανση με οδήγησε στη εκπαίδευση άλλων γυναικών, ειδικά προσφύγων και στην αρχή ήταν ξεκαρδιστικό γιατί δεν είχα πολλές γνώσεις πάνω στο αντικείμενο και θυμάμαι να λέω μερικές φορές στις γυναίκες «θα σταματήσουμε εδώ για σήμερα και θα συνεχίσουμε την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε» απλά επειδή εγώ είχα κολλήσει και έπρεπε να το ψάξω πρώτα! Ο δρόμος της υφαντικής άρχισε να μεγαλώνει και περισσότερες γυναίκες άρχισαν να μαθαίνουν μαζί μου και παρατήρησα τον πόνο και τη θλίψη σιγά σιγά να υποχωρούν, φυσικά όμως, υπήρχαν στιγμές που ακόμα πονούσα, σαν να είχε μόλις συμβεί. Ήταν ένα προσωπικό ταξίδι θεραπείας και έχω παρακολουθήσει κι άλλες γυναίκες που περνούν από τις πόρτες μας να βιώνουν την ελπίδα, τη θεραπεία και την υπέροχη αίσθηση της γυναικείας φύσης τους να αποκαθίσταται. Έχω παρακολουθήσει πολλούς να φεύγουν με το κεφάλι ψηλά, περήφανοι για τη δουλειά τους και για όσα έχουν καταφέρει. Πολύ διαφορετικοί από όταν μπήκαν για πρώτη φορά στο χώρο μας. Έχουν περάσει 5 χρόνια γεμάτα μάθηση, διδασκαλία και θεραπεία. Καθώς το σκέφτομαι αυτό, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η ύφανση στο χέρι δεν είναι απλώς μια δεξιότητα, αλλά είναι και πολύ θεραπευτική και αυτό με οδήγησε σε ένα νέο εγχείρημα τις τελευταίες δύο εβδομάδες ανάγνωσης και έρευνας εάν υπάρχουν στοιχεία ή άλλα άτομα που μπορούν να το μαρτυρήσουν και η απάντηση είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ. Ένα νέο ταξίδι λοιπόν ξεκινά καθώς φροντίζω οι γυναίκες που εκπαιδεύουμε και απασχολούμε να βιώσουν επίσης τη θεραπεία που έχουμε βιώσει κι εμείς. Να περιμένετε στο προσεχές μέλλον ένα νέο κεφάλαιο στο Creative Hands: Η Υφαντική ως Θεραπευτική Τέχνη!